Het laken van Jason

Vervolg op de hoeveelheid campingreglementen / campingdreigementen. “ Kinderen onder de 6 jaar moeten onder begeleiding van een volwassene naar het toilet”. (in 4 talen). Ben je de hele vakantie bezig om ze zelfstandig te laten gaan, hangt er weer zo’n stupide regel. (Ze gaat natuurlijk ook gewoon zelfstandig, ze kan toch nog niet lezen). Of deze op de website: “ de camping is gebouwd in  een retrostijl.”  Is natuurlijk gewoon een knetter oude camping met de prijzen van de dranklijst met 3D nummertjes in zo’n ribbelbord geprikt, zoals dat vroeger in de friettent was, haha. Of op werkelijk iedere hazelnotenstruik/boom een geplastificeerd A4-tje in 4 talen “ it’s forbidden  to harvest the nuts”. Alsof iedere campinggast daar aan de bak gaat met oogsten. He, wat ga jij vanavond doen? Nou, ik denk dat ik maar eens hazelnoten ga oogsten vandaag. En op een agricampeggio hingen zo ontzettend veel A4-tjes dat ik blij was dat ik geen Italiaans begreep.

We zijn een aantal dagen in de regio Piemonte geweest, tot nu toe onze favoriete provincie. Rondom de steden Alba en Asti. Vanuit camping “Sole langhe” wandelen we naar het mooie stadje Barolo. Bekend van de Barolo wijnen. Een tocht van 4 km door prachtige wijngaarden, die vol te houden was doordat de kids konden zoeken naar de rood- wit markeringen. (totdat deze ophielden en ze lichtelijk in paniek raakten. Verdwalen was geen optie, aangezien 4 km wel een beetje de max was qua wandeling) In Barolo net te laat om te proeven, alles ging dicht of was gesloten vanwege vakantie. Dat laatste lees je vaak op een briefje op de gesloten rolluik. Blijkbaar moeten veel zaken het niet hebben van toeristen in het hoogseizoen. Voor onze terugweg werd er een of andere gast opgetrommeld die ons met 180 km/u naar boven reed. (mama, mag ik de gordel om?)

Door naar Alba, waar we via booking.com super centraal een kamer huurden. Je verwacht een soort appartement, maar wij sliepen in de kamer van Alberto. Studieboeken op de plank, gitaar aan de muur, Alberto’s shampoo in de douche. En moeders nam de zaken waar. Romana ontving ons met de sleutel (ze woonde ernaast) en werd spontaan verliefd op Helen en Ellis. Binnen de recordtijd van 30 minuten had ze 6 cadeautjes voor ze bij elkaar geschraapt. We kregen haar bijna niet meer uit onze kamer, de schat. In Alba was alles gesloten ivm een vrije dag icm maandag-winkels-gesloten-dag. Het was een ware test om door al de winkelstraten te lopen met KEI groot SALDI SALDI SALDI tot 70% op de etalages, terwijl alles gesloten bleef. Verder leuk stadje.

In Barbaresco zijn ook zeer goede wijnen. Alle wijnboeren uit de regio brengen hun producten naar een centraal punt, een oud kerkje, in het dorp. Dat lijkt vervolgens een beetje op de wijnhemel. We hebben  geproefd alhoewel dat om 10.30 niet helemaal ideaal is. We proberen een hele goede wijn te kopen uit het geboortejaar van Helen en Ellis (2011 en 2012) die nog steeds smaakt, of nog beter smaakt, wanneer ze 18 jaar zijn. Niet dat ze op hun 18e een fles azijn opentrekken en wij daar trots en blij bij staan te kijken.

We hebben een geweldige kampeerplek gevonden bij “ Amarant”  nabij het gehucht Bergamasco / Oviglio. Fantastisch ! Er waren heel veel dieren, ook jonge kalfjes en een veulentje. En het grappige was dat al die dieren ’s ochtends als een soort bloemencorso maar dan met dieren voorbij de camper kwamen huppelen: eerst de paarden, dan 15 geiten, dan de koeien en dan de ganzen! Verder was er een mooi zwembad, dat we praktisch voor onszelf hadden en kon de boer geweldig koken! We verstonden wel niet wat hij ging maken, maar we zeiden gewoon “ doe maar alles”.

Ook hier nog een wandelingetje gemaakt naar Bergamasco, 3 km heen en 3 km terug. Dat ging goed, maar de boer (en de postbode) vonden blijkbaar dat we er iets te lang over deden want ze kwamen ons allebei zoeken en aanbieden om ons terug te rijden. Terwijl wij juist trots waren dat we zonder al te veel drama zo’n grappig wandelingetje door de velden hadden gemaakt.
 
In Nizza Monferrato bezoeken we een wijnboer thuis, die onze mail blijkbaar niet had gelezen en dus half ontbloot aan de poort stond. Desalniettemin trok hij een blouse uit de wasmand en nam hij uitgebreid de tijd voor ons. Leuke tour gemaakt door zijn wijngaard waar we ook nog heerlijke verse vijgen aten. Daarna zaten we in zijn keuken wijn te proeven (Helens geboortejaar is binnen) , kaasje en worstje erbij en hebben we wat wijn en wat illegaal gestookte etiket-loze wijn gekocht.
(“ Tja, die druiven kreeg ik van een vriend, ze moesten opgemaakt worden. Vandaar de wat vage, maar lekkere wijn”). Was een leuk bezoek.

We gaan door naar Turijn. Hier is een plek (Caio Mario) waar campers kunnen staan voor 10 euro per 24 uur en stroom kunnen kopen voor 0,50 voor 4 uur. ( Doet u mij maar voor 20 uur stroom)  Het is een parkeerplaats, maar niet a la afwerkplek. Je kunt er plassen en douchen en cola uit de automaat kopen in een paar schone gebouwen. En er is een SOS knop en camera’s. En je kunt er dus met de tram naar Turijn centrum. Dat hebben we 2 keer gedaan.

De eerste keer om wat rond te stappen en een boottochtje over de Po te maken.( Ja Helen, je ouders zijn heel grappig, maar deze rivier heet echt zo. Ellis hoort “po” en poept de luier weer vol) Turijn is een bijzondere stad. Erg veel mooie gebouwen en heel erg veel lange straten in keurig rechte blokken verdeeld. Er zijn niet zo veel toeristen uit Noord Europa, wel veel Italiaanse toeristen. Of gewoon inwoners van Turijn, dat kun je eigenlijk ook niet zo goed zien.
 
In Turijn zou de lijkwade van Jesus zijn. De lijkwade van Turijn. Er is een museum om de lijkwade heen gebouwd en we besloten dat we dat best eens wilden zien. We zijn er speciaal nog eens voor de stad in getramd. De eerste opmerking aan de kassa: “Wij hebben een replica, de echte ligt in de basiliek en is niet te zien voor 2025 ”. Zo lang hadden we niet de tijd. We zien een infofilm, een museum en alle ins en outs van de lijkwade. Tja, want kunnen we er van zeggen? Het is een diepgravend onderzoek (geweest) zal ik maar neutraal zeggen.

We zijn nu voornamelijk bezig met Ellis en Helen uitleggen in wat voor museum we nu geweest zijn. Ellis: “ mama, er zat bloed op het laken van Jason” (15 keer per dag) Helen: “ Wie is Jesus ? “ Waarom moest hij dood?” Dat met die spijkers en het kruis is niet zo lief he”.

Vanuit Turijn weer door, aangezien we onze laatste week ingaan. We hebben nog steeds extreem goed weer, hoogstens enkele onweersbuien in de nacht. We zijn in  Viverone, bij camping la Rocca aan het meer van Viverone. Hier geen dierenoptocht, maar een vette vuurwerkshow, veel toeristen en de beats die uit de boxen knallen. Echt iets voor ons dus :)

We overdenken nu al regelmatig onze trip, zittend op onze vouwstoel die al sinds Kroatie kapot is, maar waar Harrie toch nog in blijft zitten: aaah toen in Macedonie of toen in Albanie! Onze ritueeltjes van camper opbouwen en afbreken. Ik de tafel, de stoelen en de autostoeltjes naar buiten en de elektriciteit aansluiten. Harrie altijd de bedjes klaarmaken en alle spullen van achter uit de bus naar voor slepen. Iedere dag heeft hij de voortent (14 kg, veel volume) , de slaapmatjes en de slaapzakken verplaatst en we hebben deze nooit gebruikt. Ook de uitgooitent is niet gebruikt, de vouwfiets 1 keer en de buggy amper. Allemaal zware en volumineuze dingen, maar ja dat weet je van te voren ook niet. Het plaspotje daarentegen is zeer intensief door iedereen gebruikt :)
Het buiten leven, eten, zitten en zijn bevalt ons ook goed. We verbazen ons hoe weinig ruimte je eigenlijk nodig hebt om te leven. ( Met kou en slecht weer is dit natuurlijk een ander verhaal, dan ben je snel klaar met een Volkswagen Westfalia).

Laatste weekje gaat beginnen……