Dingen die je kunt doen met 40 graden (geen)

We laten het meer Mavrovo achter ons, nadat we bij wijze van uitzondering een avond geborreld hebben met de andere Nederlanders van de Westfalia. Dat was gezellig. Ze hebben erg veel gereisd en kamperen altijd wild en koken zelf, zodat je elke schoolvakantie genoeg geld hebt om op vakantie te gaan met z’n allen.

We stoppen 20 km verder alweer om het St Johns Monastery te bekijken in Rostusha. Erg mooi, en hier wel hardwerkende monniken die onder het vuil en cement de poort binnen kwamen rijden tegen lunchtijd, I phone in de hand. Alhoewel het me ook wel een beetje deed denken aan een Disney parade aan het eind van de dag :). Onze thermometer in de bus stond na een uur stilstaan op het middag uur op 45 graden ! Best wel heet.

We besluiten dus ons verblijf in Macedonie nog met 1 dag te rekken en naar de dichtstbijzijnde rivier te gaan. Daar kamperen we wild, een mooie plek, lekker koel water, 1 waterslang gezien helaas. Er waren nog wel meer locals aan het vissen en pick-nicken, maar die gingen in de avond weer naar huis. Ze zijn wel nieuwsgierig naar ons, brengen kersen en cakejes.

De politie kwam ook nog even haar ronde doen. Ze stopten bij de bus maar Harrie was ze voor: “ Hello, we love your country, we are travelling through the Balkan and by the way, your light is not working”. Van dat laatste waren ze op de hoogte en ze gingen weer. Zo, de zaken zijn nu omgedraaid.

 Wat er overdag super idyllisch uitziet, is ’s avonds in je eentje toch weer anders ook al zijn er duizend sterren en vuurvliegjes. Het geval wilde dat er verderop een visvijver werd gebouwd en dat de materialen bewaakt moesten worden. Naast ons verbleef dus de hele nacht een super vriendelijk oud mannetje! We hebben vuurtje gestookt en hij wilde steeds droog hout voor ons halen. Het gesprek ging met handen en voeten maar de woorden “ dobre gori” (goed vuurtje) zijn zo’n 300 keer gevallen. Verder prima nachtje dus.

Omdat je ook wel eens iets echt actiefs wil doen (rondje rennen komt er niet altijd meer van) besloten we naar een waterval te wandelen. 60 minuten return, easy walk. Super mooie wandeling, maar links afgrond en rechts beekje maakte het wel dat het opletten geblazen was. Al met al fijn dat dit ook lukt, ook al wil je dat het geluid af en toe uitgezet kon worden :).

Dan door naar Albanie, via de stad Debar. Ook hier slechte bewegwijzering dus het duurde even voordat we de uitgang te pakken hadden. In Albanie was het uiteraard ook erg heet, zoiets stopt niet bij de grens. We wisten niet precies hoe we zouden rijden, maar kwamen uit op een prachtige weg! Wel veel gaten en erg onvoorspelbaar, dus erg goede stukken met totaal onverwacht een paar gaten. Voor Harrie was het dus geconcentreerd staren naar de weg, voor mij staren naar buiten en voor de dames naar het dvd scherm. Zonde, want we reden over een bergkam met af en toe azuur blauwe rivieren naast ons afgewisseld met weidse valleien.

Wat nog meer opvalt in deze eerste Albanese uren: bijna iedereen rijdt in een mercedes. Nee, geen afgeragde oude bak maar splinternieuw. Wie niet in een Mercedes rijdt, rijdt in een nieuwe BMW of Audi of Volkswagen. Er zijn veel opgeschoten jongeren, die gevaarlijk rijden. Daarnaast hebben ze ook nog rare opgeschoten kapsels, maar dat terzijde. Jongens houden er ook van om van hoge rotsen te springen, dat zien we regelmatig. Gelukkig wel met water eronder.

Erg warm, weinig kilometers maken , dus dan is een bordje “ Kamping” het proberen waard. In het dorpje Suc staat een kerkje waar nonnen een camping bij opgezet hebben “ Oasis alla chiesa” : de oase van de kerk. Een zeer rustgevende omgeving waar je voor 10 euro kan overnachten, wassen, animatie van de nonnen krijgt indien gewenst, wifi hebt en naar posters van de paus kan kijken. Om 18.00 is er een dienst en daarna nog een aantal samenkomsten van dorpsbewoners in de tuin met tot slot een geanimeerde voetbalwedstrijd. Niet door de nonnen, maar door de jongens uit het dorp. Heel leuk.

Iedereen zegt dat Albanie geen campings heeft, maar dat is niet waar. Als je zoekt op “ Albanie en Campings” vind je een aantal campings. En wie heeft 100 campings nodig als 16 campings ook voldoende is? Inmiddels is het erg heet geworden en besluiten we direct naar de kust te gaan. Eerst nog even verkeerd rijden, dwz tegen elkaar zeggen “ deze weg is best goed”  totdat het ineens een zandweg wordt met koeien erop. We hebben van te voren camping “Pa emer” in het plaatsje Karpen (onder Durres) opgezocht en daar gaan we naar toe. Redelijk lange tocht.

Maar we zijn er. De bar ligt in het water ! Met een lange loopbrug kun je er naar toe en dan kun je daar relaxen. En de camper staat bijna in de zee ! En je kunt honderden meters in de zee lopen en dan sta je nog maar tot je middel. De meisjes vinden het erg leuk, er is nl ook nog een schommel. (40 graden) Het ziet er fantastisch uit. Het is zo heet dat we gelijk af willen koelen in de zee en dan gebeurt er iets dat ik nog nooit had meegemaakt; het zeewater is zowaar nog heter dan de buitentemperatuur. Dat dat ook nog kan! Ik sta dus voornamelijk onder de koude buitendouche. Verder doen we niets, stil zitten en af en toe een druif in je mond stoppen. De meisjes lijken niet zo veel last van de hitte te hebben.

De camping eigenaar geeft nog wat instructies: tussen 11.00 en 14.00 links van de brug zwemmen, daarna beter rechts van de brug zwemmen en na 16.00 kun je bij het eiland bij de bar zwemmen. Waarom? Er zijn hier veel kwallen “ They really like it here. Its calm water were they can rrrreprrroduce” . Oké voortplantende kwallen was all we need. Eerste dag ging goed, tweede dag weten we niet meer waar de muggenbulten bij Ellis eindigen en de kwallenbeten beginnen. Ze ziet er niet uit, speelt gelukkig gewoon verder. Helen ook gebeten, dus het zwemschema maar goed in acht genomen, want je kunt ook niet de hele dag onder de buitendouche blijven staan.

Op dit moment een klein briesje dat een heel klein beetje verkoeling brengt gelukkig, zodat we ons even van onze stoel af kunnen scheuren. Verder alles goed, we zijn tevreden :)