En weer door: Kosovo(ort)

Na Biogradska NP en na 6 dagen Montenegro rijden we Montenegro uit. Omdat we van een Nederlander hadden gehoord dat je “ bovenlangs” om moest rijden vanwege een recente aardverschuiving, besloten we “ onderlangs” naar de grens met Kosovo te rijden. Bijzonder detail was wel dat de hoofdwegen op onze kaart , de B-wegen op zijn kaart waren. Zijn kaart had gelijk. Het was weer een hoop gekronkel op smalle wegen. Na twee bevestigingen “ yes, that border you can cross”, vroegen we in een wat groter stadje nog eenmaal of de grenspost waar we naar toe reden echt wel open was, om niet tevergeefs een pas op en over te rijden. Ik had namelijk ook een kaart waar opstond “ forbidden road uitroepteken uitroepteken uitroepteken “ .  Nee, deze weg was toch niet open, maar voor ons nog op tijd, we konden nog omrijden. Nu waren de aangegeven hoofdwegen wel beter berijdbaar.

We passeren de grens met Kosovo. Deze grenspost delen we alleen met 6 koeien, 2 andere auto’s en natuurlijk de douanebeambtes/militairen. Al high-fivend leren we Helen en Ellis “ Kosovo” zeggen. Wat we steeds vergeten is dat er steeds 2 grensposten zijn: de eerste voor  het land uit en de tweede het nieuwe land in. Dus na wat gehaarspeld stuitten we tegen de Kosovose grenspost aan. Hier moeten we een onduidelijke autoverzekering afsluiten voor 15 euro, maar dat gaat verder ook wel goed.  Voorheen waren al deze landen 1 land en nu zijn er controles, documenten en allerlei gecheck. Lijkt me raar als je altijd in de grensregio van deze landen hebt gewoond.

Vanuit Montenegro hebben we deze dag 3 passen gepasseerd , waarvan de hoogste tegen de 2000 meter. En dan daal je af en zie je Kosovo dat compleet vlak is. De Kosovose vlakte! Heel apart en voor ons onverwacht. Het is er ook warm, zo’n 37 graden. Het is in de bus ook warm, Harrie heeft nog steeds een extra gebruinde linkerarm. Maar het is vol te houden.

De eerste stop is de stad Pec of Peja. (verschil in Servisch en Albanees) We spreken het maar half verontschuldigend uit als Peja of Pec, want je weet nooit wie je tegenover je hebt. Campings zijn er niet, of kunnen we niet vinden, dus we slapen in hotel Cardak, na een luxe bruidssuite van 120 euro afgeslagen te hebben. De meisjes kunnen op matrasjes in de kamer er bij en wij hebben weer eens een echt bed en een prive douche en een zit wc, aangezien we inmiddels al een tijdje boven hurktoiletten hingen. (Heel fijn met de kids die daar wel eens middenin willen stappen , of hun evenwicht nog niet goed hebben of nog erger…er op blote voeten heen gaan. Jak)

Peja is een sympathieke stad, met hele vriendelijke mensen en super grappig vermaak. De kinderen kunnen in van die mini hello-kitty autootjes rondrijden, wanneer ze tenminste snappen wat gassen en remmen is, kneuterige draaimolentjes voor 0,50 en ijsjes voor 0,30 cent. Wordt het chanteren ook weer betaalbaar. We amuseren ons. Ook de vele restaurants en terrassen zijn gezellig. Het eten is lekker en heeeel erg goedkoop! pizza voor 3,50, bakken salades voor 2,50, hoofdgerechten met specialties of the house voor maximaal 8,00. We trappen gelijk en vaak in de valkuil om veel te veel te bestellen. “ He ja, laten we wat lokale specialiteiten als voorgerecht bestellen” en ja hoor, daar komt weer een lopend buffet van gedroogde hammen, kazen, gevulde paprika’s met kaas en 5 dubbellaagse pannenkoekentaart. We zullen in Kosovo nog vaker in deze hinderlaag stappen en komen volgens mij wat kilo’s aan. (De meisjes niet, die lusten toch vrij weinig en eten voornamelijk de broodmanden leeg). En een bezoek aan een terrasje met ieder 3 drankjes kost je ook niet meer dan een paar euro! Fijn.

Het is Ramadan. De moslims mogen tussen 02.30 en 20.30 niets eten. Daarna natuurlijk grote pleinen vol met eten. De minaretten, de moskeeën geven weer een heel andere sfeer. Soms moeten we even nadenken over waar we ook al weer zijn. Ellis hoort het avondgebed door de minaretten schallen en roept dan “ aaahahahaaahaa” , we moeten onszelf inhouden om ook niet mee te prevelen / bidden, je weet ten slotte nooit of je echt iets zegt en wie je daarmee beledigt.

We verlaten ons hotel (na alles geupload te hebben , de hotelbar leeg te drinken (voor 6 euro) en alles weer opgeladen te hebben). We worden getipt dat de Rugova Mountains erg mooi zijn. Laten die nou net om de hoek liggen! Er is een 20 km lange gorge die erg mooi is. We besluiten er heen te gaan en te gaan wild kamperen bij de rivier. Wild kamperen mag in Kosovo. Aangeraden werd bij een restaurant te vragen of je er mag staan en dan dus gaan staan. Met het riviertje is wel iets aan de hand. Je komt er nl nooit goed bij: op plekken waar je er wel goed bij kan is het een teringzooi en waar het mooi is, ligt de rivier 25 meter beneden je, gescheiden door een steile rotswand. Toch maar bij een restaurant in de buurt kamp opgeslagen. Hele dag beetje de natuurliefhebber uitgehangen en ’s avonds gegeten in het restaurant. De meeste restaurants oid hebben enorme zit-capaciteit , maar er zit vrijwel nooit iemand. Het toeristen seizoen is wel begonnen, ze wijten het nu aan de Ramadan. Voor ons verder geen probleem, we kunnen kiezen uit 700 stoelen, de meisjes kunnen naar hartelust gillen en we krijgen voldoende aandacht van de obers (en de lokale specialiteiten voorgerechtjes….).

Na 1 nacht wildkamperen toch weer door . Eerst nog een mooi klooster bezocht onderweg: Visoki Decani, dat nog steeds bewaakt wordt door KFOR, omdat de paar monniken die er nog zijn Serven zijn. Volgens mij doen ze iemand kwaad, ze maken wat wijn en honing en boetseren een kaarsje en maken foto’s van hun rozenstruikjes, maar goed. Als ze bewaakt moeten worden, zal dat wel nog steeds nodig zijn.

Wij daarna naar Prizren, schijnt een mooie oude binnenstad te hebben. Bloedheet, spitsuur in het verkeer en Harrie maar rondjes rijden door de stad! Onze bus had de afgelopen dagen twee keer “ raar”  gedaan: een keer stopte hij uit zichzelf tijdens het rijden (niet zo abrupt als het klinkt, maar vermogen viel weg) en  later wilde hij echt slecht starten. Dat speelde natuurlijk ook nog door onze hoofden toen we aan het dolen waren. Maar goed, we reden nog. Konden geen slaapplek vinden dus na veel gedraai en gemanoeuvreer het tourist office gevonden. Daar vroegen we naar appartementen en de dame begon op de kaart aan te wijzen  “ here good eat”, “ here also good restaurant” . Uiteindelijk…..had ze een vriend met een goed hotel (Alvida) waar we nu al 2 nachten verblijven. Ruime kamer, dus weer allemaal bij elkaar, maar ook airco, erg lekker bij 37 graden.

Prizren is ook mooi. Heeft ook een oude stad en we hangen volop de  toerist uit. We zitten op een koets met een paard ervoor en rijden door de stad, de meisjes trots voorop! Op een gegeven moment rijdt het paard en koets richting snelweg naar Skopje. Maar op tijd draait de knol om. We beklimmen de oude muren van het fort, bovenop een berg, wederom met veel beloftes voor ijsjes etc. Gaat redelijk goed. En we bezoeken een lokaal (what else) zwembad. Dit is de tegenstelling van het zwembad-om-naar-te-kijken in Krk (Kroatie) want dit zwembad zit kei vol (voornamelijk met testosteron). Begrijpelijk met dit weer, voor ons ook een lekkere verkoeling.

Naast dit heerlijke toeristische gedrag hebben de meisjes ook een nieuwe hobby ontwikkeld (naast keihard op hotelbedden springen en veel tv kijken in een hotelkamer) namelijk: moskee-bashing en klooster-crashen. Helen is erg geïnteresseerd in de “ verbodsborden”  die bij veel gelegenheden te zien zijn. “ niet-roken” snapt ze nu wel. “ geen bikini in het klooster” ook wel. “ geen wapens” vraagt weer wat meer uitleg van ons. Maar “ stil zijn en vooral niet schreeuwen in een moskee of klooster”  is best lastig. Vandaag wilden ze per se terug naar de moskee van Prizren “ omdat die zo mooi was” …ze vinden het gewoon een indoor speeltuin: doeken om hun hoofd en middel en kei hard rondrennen.

5 dagen Kosovo. Het is ons goed bevallen. Ondanks de warmte doen we nog best veel. Het is een mooi land, groen, gastvrije mensen  en in ontwikkeling wb toerisme. Je ziet zeker niet veel west Europese toeristen meer hier. Een aantal plekken worden nog bewaakt, maar ik kan niet zeggen dat militairen het straatbeeld bepalen.

Morgen verlaten we Kosovo en rijden we naar Macedonie, Of dat wildkamperen wordt, hotels of appartementen weet ik niet. In de hoofdstad Skopje proberen we iig alvast iets te regelen, om niet weer oververhit te raken.

We pinnen hier ook maar alvast een bak euro’s (laatste mogelijkheid voor Griekenland.) Mocht Griekenland over een paar weken nog bestaan, en mochten ze nog benzine uitgeven, dan hebben we alvast wat cash  bij de hand.