Off road op Kamenjak

Wederom een ongevraagd advies voor iedereen die nog niet weet waar de vakantie dit jaar heen zal gaan. Wij zitten nu nog steeds in Istrie, maar dan op een schiereiland van een schiereiland van een schiereiland. Het allerzuidelijkste puntje heeft een national park genaamd Kamenjak, waar je vanuit het dorpje Premantura naar toe kan gaan. Het park is maar 2,5 km lang, maar heeft ongelooflijk mooie kustlijnen.

Sinds we op vakantie zijn is het geloof ik nog nooit minder warm dan 28 graden geweest. Dit is een inschatting natuurlijk want ik heb helemaal geen zicht op de temperatuur, maar warmer dan 30 graden is het ook vaak geweest. Vandaag ook, en wij dus met onze bus dat park in. Kei warm, dirt roads (Rusland herbelevingen voor ons en alvast oefenen voor Macedonie). Ik zit nog steeds achterin en moet alle potten, pannen, tekenboeken, fietsjes, nectarines, flessen water, knuffelbeesten en routekaarten op de plek houden. Alles rammelt heen en weer. Maar goed, we komen waar we wezen moeten. Een schitterend baaitje, prachtig blauw water, een topless oma, een Japanse baby en een Kroatische opa die bijna meegesleurd werd door de golven. Helen en Ellis deden het kei goed vandaag wat betreft over rotsen klauteren en op de plek van bestemming komen, maar meegesleurd worden door de golven gaat ons allemaal een stap te ver. Gelukkig was er in de middag nog een geweldig ander baaitje waar het water kalm was.

Ook bezochten we vandaag in het park een  " agriturismo farm met schommel en trampoline" (keiharde voorwaarde tegenwoordig) waar " typisch Istriaanse dieren waren, oftewel een koe, een kip, een varken, een ezel en een schaap. Het was een heerlijke plek, die uitblonk in kneuterigheid! Maar de topper was de Safari Bar, op het uiterste uiterste zuidpuntje, Je kon er uiteraard lekker drinken en broodjes calamari en gyros (?) bestellen, maar de hele bar was gebouwd in het mais/bamboe/riet met wel 50 kleine zithoekjes, reuzenschommels, een piratennest, kinderspeeltoestellen en de Red Hot Chili Peppers door de speakers (later Rick Ashley, dat was wat minder). Kortom: een super originele plek.

Voldaan van een hele dag buiten met elkaar, in de zee en op leuke plekken strijken we neer in Premantura. We hadden vooraf gedacht dat we onze tent/ voortent wel vaker op zouden zetten, maar tot nu toe hebben we iedere nacht nog met z'n vieren in de bus geslapen. (1 nacht sliepen wij in de tent, met de babyfoonkabel als een soort navelstreng vd tent naar de bus, maar toen moesten we zo vaak toch nog naar de bus om te reageren op verzoeken tot " een knuffel mama" (Ellis) tot " In Kroatie moet je stil zijn, dat heeft papa zelf gezegd" (Helen) en wat al niet meer, dat slapen in de tent nog geen meerwaarde heeft gehad).

Het is mooi, campings staan aan zee en vaak in naaldboombossen. Ondanks dat het voorseizoen is , en het relatief rustig is, zijn de muggen wel met zn allen erop uit getrokken. Ellis is nu het meest de klos (ik was dat vroeger altijd). Ze heeft misschien wel 100 bulten, lijkt wel op de waterpokken. Ze heeft alle vormen van de ogen van een  dobbelsteen op haar gezicht (de 5 op haar wang, 3 op haar neus; handig voor Helen om te leren tellen !)

Helen leert veel van Harrie; welke vogel welk geluid maakt, wat alle verkeersborden betekenen en uit welk land auto's komen adhv de nummerplaten. Ze neemt het allemaal in haar op.

Wij vertrekken morgen, via de bouwmarkt van Pula voor de noodzakelijke schroefjes om de luifel weer onweer-proof te maken, uit Istrie. Waar naar toe ? Daar hebben we het nog wel over onder het genot van een wijntje....